Wstęp

Corpus Vasorum Antiquorum posiada w Polsce długą tradycję. Pierwsze tomy opracowane przez Kazimierza Bulasa wydała Polska Akademia Umiejętności (PAU) w latach 1931–1936. Obejmowały one nie tylko najważniejsze lub najcenniejsze kolekcje, jak chociażby zbiory gołuchowskie rodziny Czartoryskich, czy też kolekcja znajdująca się w Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie, ale również kilka pomniejszych zbiorów, np. te należące do Uniwersytetu Jagiellońskiego i Muzeum Narodowego w Krakowie.

Po drugiej wojnie światowej publikacja została wznowiona, a autorką tomów wydawanych przez świeżo utworzoną Polską Akademię Nauk (PAN) i obejmujących kolekcję Muzeum Narodowego w Warszawie, została wybitna uczona, specjalistka w dziedzinie sztuki antycznej, Maria Ludwika Bernhard (fasc. CVA Pologne 4–9, Warszawa 1960–1976).

Po upadku komunistycznego reżimu w 1989 przywrócono do istnienia Polską Akademię Umiejętności, która została ponownie wydawcą CVA i opublikowała ostatni tom pierwszej serii: CVA Pologne 10 (Cracovie 1993). Władze PAU, wspierane przez Union Académique International, uznały, że konieczna jest nowa edycja przedwojennych tomów, uwzględniająca fakt, iż po ponad osiemdziesięciu latach od ich publikacji zmieniły się metody badawcze, jak również zasady opracowywania zabytków: opisy stały się dokładniejsze, a i możliwości techniczne są obecnie zupełnie inne w związku z upowszechnieniem wydawnictw cyfrowych.

Zobacz również:

• Ewdoksia Papuci-Władyka, Corpus Vasorum Antiquorum. Nowa edycja polskich tomów przedwojennych

• Ewdoksia Papuci-Władyka, Corpus Vasorum Antiquorum. New edition of polish volumes 1931-1936

• strona internetowa Corpus Vasorum Antiquorum:  http://www.cvaonline.org