Nagroda im. Profesora Emanuela Rostworowskiego
Celem Nagrody im. Profesora Emanuela Rostworowskiego jest uhonorowanie wybitnych osiągnięć w zakresie biografistyki (w tym również jej teorii), jak i badań nad historią XVIII i XIX wieku. Przyznawana jest dorocznie, począwszy od 2024 r., przez Radę Polskiej Akademii Umiejętności, na wniosek Komitetu Nagrody.
|
|
Prof. dr Emanuel Rostworowski (1923-1989)
Pochodził z Krakowa, był synem międzywojennego dramaturga i poety Karola Huberta Rostworowskiego oraz Róży z Popielów, wnuczki galicyjskiego polityka - Pawła Popiela. Rozpoczął studia historyczne jeszcze w okresie okupacji, w ramach tajnego nauczania na Uniwersytecie Jagiellońskim (1943). Początkowo uczęszczał na seminarium Władysława Konopczyńskiego, później również Józefa Feldmana. Pracę magisterską napisał pod kierunkiem Konopczyńskiego (1947), a rozprawę doktorską pod kierunkiem Kazimierza Piwarskiego (1950). Początkowo był pracownikiem Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1955 r. związał się z Instytutem Historii PAN, wpierw jako adiunkt (1955), następnie docent (1955) i ostatecznie profesor nadzwyczajny (1961) i zwyczajny (1971). Był również członkiem korespondentem (1979) oraz członkiem rzeczywistym (1989) PAN. Od 1964 r. do śmierci pełnił funkcję redaktora naczelnego Polskiego Słownika Biograficznego, nadając PSB jego aktualny, ściśle naukowy charakter. W swoim dorobku badawczym skupiał się przede wszystkim na historii politycznej Rzeczypospolitej w XVIII w., analizowanej w kontekście relacji międzynarodowych. W szczególności interesował się genezą upadku państwa polsko-litewskiego. Był również autorem blisko siedemdziesięciu biogramów w PSB.